Voor mensen met rijangst, en dan met name tunnelangst,is dit vaak het geval. Maar dat hoeft niet zo te zijn!
Ooit vond ik het ook spannend om een tunnel in te rijden. Vooral mijn angst dat het verkeer in de tunnel tot stilstand zou komen begon het steeds meer te winnen van mijn ratio. Het bleek de aankondiging van een burn-out.
Dus mijn angst voor de tunnel was niet reëel. Mijn lijf , en vooral mijn hersenen gaven mij het signaal dat het genoeg was zo.
Overbelast!
Toen ik weer wat was opgeknapt heb ik het gezocht in afleiding, de juiste ademhaling en tijdige ontspanning. Maar vooral in gedachten beïnvloeding.
Ik werd weer de baas over mijn eigen gedachten en kreeg de kracht terug om tegen mijn irreële gedachten te vechten.
